Berfanbar

“wext dereng e
xew şîrîn, şi’îrîn
te xew divê, min bêdengî, li vî derengî
tu zû mezin bû, te zû hez kir ji axê
me’j xweliyê, li vî derengî...."

Ji Vir û Qamişlo *

                                                                             

 Pênûs di nava tiliyan de, kaxiza saya li ber min. Çav noqî dûr, dûr tibabekî. Mejî mişt mişt li min kumişiye, mejî deşo; ji his û geryana bi mij û moran a bûneweriyê, li dû “wez”ên bêwerz, li dû serencamên Binxetkirî. Li dora dûr û nêzê diherim û têm, lêbelê tu tişt li rû-pelê saya nayê xêzê.

Mêrga Ku Digirî* Ango Çîroka Elenî

              Sal 1922 ye. Îzmîr bi destê Roma Reş tê şewitandin û Yewnaniyên ku hem xwediyê wê û hem şêniyên wê ne, tûşî zilmeke nebînayî dibin û ji neçarî direvin, ango ber bi bajarên navendî yên welatê xwe ve dibin penaber.

çend ta û derziyek li ser Roja Zimên

bîreweriya îro, bi Baba Tahirê Uryan dest pê kir.

Baba Tahir “bismillah”a kurdî ye;

Beytika Biçûk: Edith Piaf

 “ ’Ezîze Teresa, Îsayê zarok: Terka min mekin, terka min mekin!.
 Hêzê bidin min, dixwazim hê hebim, hê û hêtir bijîm; naxwazim kor bibim, dixwazim birevim, birevim...wekî berê!.”

 Edith Giovanna Gassion; ango jiyaneke bi bûhran, hinekî Fransaya kaotîk, hinekî romans, û dengekî dinyayî li kolanên Bellevîlleyê, li Parîsê. Keçeke sinoq î ji rehm û dilhebîniya dê û bav yekcar bêpar. Li xewleyên jiyanê bêperwaz û parastin. Mezinbûneke bixweber î bêhemd, û derbideriyeke li navê -ku di her jena dil de, wateya tenahiyê ne kêmî ya mirinê ye li ba-la wê.

ji Îlhan Berk du helbest-2

mêrikê ku ber û berê keviya tavîn dimeşe

peyayek ber û berê keviya tavîn dimeşe 

siyê girtiye bi dêst, pev re ne

asîman vikîvala

ji Îlhan Berk du helbest-1

nêrîn evîn e

wilo bimîne evîna min, wilo bimîne

û hew li min binêre, nêrîn evîn e!

li çepê Çinarê, li rastê Bîşengê

    

reng e qiseta ku min î qest e,

neşibe pelepela berî nimêjê ya li ser lêvên ciya min;

axir wê pelepelê û wan lêvan, bihurr bi hev qam kirine!