li çepê Çinarê, li rastê Bîşengê

    

reng e qiseta ku min î qest e,

neşibe pelepela berî nimêjê ya li ser lêvên ciya min;

axir wê pelepelê û wan lêvan, bihurr bi hev qam kirine!

lê ya min no û ziravtir e, nola ta û derziyê.

erê, dawî tibabekî dûr e lê.

lê qe nebe a niha, û vê gavê,

hacet bi gotin û vegotinek ku dişibe "çîrokên şevên dûdirêj"      nîne.

min dil heye, li vir,

du pêg û nîvan virdetirî ciya xwe ya ku piştî havînê,
dest pê kiriye îcar ji payizê re diçe qametê;

li çepê Çinarê, li rastê Bîşengê, ji qewlê Baba Şakiro ve,
“çûyin”ê li tarîfê bixim:

“çûyin, dirêjtir e j'her bejnê...”
 

divê ez vê, xitim bikim.. 

erê...

têbinî: ev nivîs 'ewil di Diyarname.com ê de weşiyaye.